Sessiz Çığlık: Avrupa'nın Arıları ve Kelebekleri Yok Oluyor

Gözümüzün önünde, sessiz sedasız bir trajedi yaşanıyor. Tarlalardan, bahçelerden, ormanlardan, o eski tanıdık uğultu ve renk cümbüşü yavaş yavaş kayboluyor. Avrupa'nın yabani arıları ve kelebekleri, derinleşen bir yok oluş kriziyle karşı karşıya. Bu, sadece bir "çevre haberi" değil; bizim hikayemizin, geleceğimizin ve tabağımızdaki yemeğin sessizce yazılan son bölümü.

Uluslararası Doğayı Koruma Birliği'nin (IUCN) en yeni raporu, durumun "vahim" olduğunu belgeliyor. Rakamlar, içinizi ürpertmek için fazlasıyla yeterli:

• Avrupa'daki yabani arı türlerinin neredeyse %10'u şu an tehlike altında. Bu, 2014'teki sayının iki katından fazla. Doğanın en çalışkan ve en vefalı dostları, hızla aramızdan ayrılıyor.

• Kelebekler için durum daha da içler acısı. Sadece Avrupa'ya özgü olan, dünyanın başka hiçbir yerinde göremeyeceğiniz kelebek türlerinin %40'ından fazlası yok olma tehlikesiyle burun buruna. Madeira beyaz kelebeği ise artık sadece fotoğraflarda ve anılarda yaşayacak. Onun için çok geç kaldık.

Bu Sadece Bir "Doğa" Meselesi Değil, Bir "Varoluş" Meselesi

Peki, neden bu kadar önemliler? IUCN Genel Direktörü Dr. Grethel Aguilar'ın sözleri, her şeyi özetliyor:

"Arılar ve kelebekler sadece güzel canlılar değil, aynı zamanda sağlığımızın, gıda sistemlerimizin ve ekonomimizin bel kemiğidir."

Bu bir metafor değil, matematiksel bir gerçek: Avrupa'daki tarım bitkilerinin ve yabani çiçeklerin %80'i, tamamen bu küçük dev tozlayıcılara bağımlı. Onlar olmadan, sadece rengarenk çayırlar değil, sofralarımızdaki elma, badem, domates, salatalık ve daha niceleri de büyük bir tehdit altında. Onlar, yaşam zincirimizin en hassas ve en kritik halkası.

Peki Bu Sessiz Çığlığın Sorumlusu Kim?

Uzmanlar suçluyu net bir şekilde işaret ediyor: Biz ve bizim yarattığımız sistem.

• Yaşam Alanlarının Yok Edilmesi: Betonlaşma, yoğun tarım ve ormanların ticarileşmesiyle, onların evlerini elinden alıyoruz.

• Zehirli Kimyasallar: Pestisitler ve aşırı gübre kullanımı, onları doğrudan öldürüyor.

• İklim Krizi: Mevsimlerin şaşması, onların göç ve üreme döngülerini altüst ediyor.

Çöküşe Karşı Son Çağrı

Bu bir uyarı değil, bir "acil durum" çağrısı. Uzmanlar, hem doğanın hem de insanlığın ayakta kalması için derhal harekete geçilmesi gerektiğini söylüyor. Her birimizin yapabileceği bir şeyler var: Bahçemizde doğal köşeler yaratmak, yerel ve organik ürünleri tercih etmek, bu konuda farkındalık yaratmak...

Doğanın en naif ve en değerli işçileri için zaman hızla tükeniyor. Onların sessiz çığlığını duymak ve harekete geçmek hepimizin sorumluluğu. Yoksa, geriye sadece sessiz bir dünya ve onun getireceği açlık kalacak.